GERNIKAKO BONBARDAKETAREN 75. URTEMUGA

1937ko apirilaren 26an, astelehena, azoka eguna izan zen Gernikan. Alemaniarrak hegazkinez joan ziren eta kilo bateko bonbak jaurti zituzten. Umeak handik itsasontziz eta trenez bidali behar izan zituzten: Mexikora, Frantziara, Errusiara, Ingalaterrara… 120 eta 300 arteko hildako egon ziren, baina hala ere, hildakoen zenbaki zehatza ez da inoiz ezaguna eta alde guztien propagandak aldatua izan da. Otxandio, 1936ko uztailaren 22an, bonbardeatu zuten, horren ondorioz, beldurrez, Gernikako herritarrak hiru babesleku eraiki zituzten. Maddi, Leire, Goizane, Mikel P. eta Eneko.  

GERNIKA 3Den  

1937ko apirilaren 26 an, Gernikan bonbardaketa izan zen. Nahiz eta Euskal Herrikoak harresi bat egin, hegazkinen bidez harresia igarotzea lortu zuten. Harresia igaro ondoren, zazpi bat tona bota zituzten herrira, kalte larriak sortuz. 220-300 hildako izan ziren gutxi gorabehera, beste asko itsasontzietan eraman zituzten herri horretatik kanpora. Espainiako Gerrate Zibilean hegazkin alemaniar eta frankozaleek Gernika bonbardatu zuten. Gaur, duela 75 urte dira ez behar hori gertatu zela. Ametz, Beñat, Julen, Kristen eta Naitze.

Gernikako bonbardaketa
Egileak: Eizmendi Manterola, Iñaki (Basarri)

Milla bederatzireun eta
hogeita hamazazpian
Euzkotarrentzat urte beltz illun
triste ta negargarria
hauts bihurturik utzi zutena
Gernika zoragarria.
Euzko reliki maitatuenak
gordetzen zitun herria

Pitxirik goxo ta kuttunena
zu ziñan euskaldunentzat
lur mardul ona eman bait zendun
arbola maitearentzat.
Pentsatu hutsez begiak ibai
ditugu negarrarentzat
horra zer sari modu zeukaten
etsai ankerrak zuretzat.

Apirilleko hillarekin zan
hogeitaseigarrenean
ain justu ere peri eguna
astelehen arratsaldean.
Kale baserri, millaka anai
gizatasun ederrean
plaza inguruan aurkitzen ziran
lehengo ohitura zaharrean.

Bertsoz nork esan bonba txar haien
indar gaiztozko danbarra
zutirik ez zuten utzi behintzat
bizileku bat bakarra
ta dana xehetu zuten garaian
alde guzitik sugarra
errugabeko gizaxoentzat
horra hor azken ederra.

Bizi-ziranak igasten zuten
sutegi zakar hartatik
ta hegazkiñik tiro ta tiro
etengabe goietatik.
Kristau gorputzak alde batetik
beso buruak bestetik
odol gorrizko itxaso hartan
ez zan ikusten besterik.

Ehunka ziraden etxe jausien
zakarpetan geldituak
ez jakin zenbat kale gorrian
zeharo erdibituak.
Inpernu hontan uzten gaituzte
laguntza gabe galduak
ai, euskaldunen min oñazerik
ez du sentitzen munduak

Millatik gora izandu ziran
arnasa utzitakoak
ez jakin zenbat txit zauriturik
eri gelditutakoak
ta danetatik gehien-gehienak
andrazko ta umetxoak
garra txar hortan erru galantik
Izango zuten gaixoak.

Puska dituzte mendi ta herri
apain eta maitekorrak
puska dituzte basetxe txuri
gure kabi on xamurrak
ta zirzildurik kaletan utzi
bai, euskaldunen, hezurrak
Alemanitik gu txikitzera
ekarritako maltzurrak.

Basati gaizto odolzaleak
atzerritikan ekartzen
tokirik zoragarrienari
txikitu ta su ematen.
Hauts egindako gure Gernika
antsika dago esaten
Franco ta bere laguntzaleak
zein bihotz ona daukaten.

Ikusi zuten zenbat kristau on
odolustu zituztela
ikusi zuten berdingabeko
pekatua zeukatela
ikusi zuten mundua kontra
jeikiko zitzaiotela
eta orduan zabaldu zuten
gorriak egin zutela.

España haundi bat egin nahirik
garra latz hortan hasiak
beren herririk ederren haiek
euren aginduz hauziak.
Denbora joan ta gero damutzen
zeraten pekatariak
zer griñetako jaunak zeraten
ba daki mundu guziak.

Ai, esaerak dion bezela
fededun ta euskalduna
berak ba daki zein ederra dan
barrengo garbitasuna.
Itxoin, jaunak, bai, itxoin ta lasai
iritxiko da eguna
Goiko Jaunaren aurrean kontu
eman beharko deguna.

Ez da, ez, alperrikako izan
hor ikusi dan odola
 pentsa oraindik emaitz ederrek
ematekotan dagola
Euzko gogoa armez ta indarrez
ezin hil leike iñola
Gernika erre ziguten baiña
zutiñik dago arbola!

'One Day on Earth' (“Egun bat Lurrean”)

“One Day on Earth” (“Egun bat Lurrean”) filma lankidetza zine proiektua da. Munduan egun berean, gertatu ohi diren gizakien bizi esperientziak, aldi berean guztiak, bildu dituzte bertan. Dokumentalak, 19.000 lagunen lana, munduan zehar filmatutako hamaika eszenatoki islatzen du. Filma 2010eko urriaren 10ean, egun berean, gauzatu zen munduko lurralde guztietatik bidalitako irudiekin.

Maleta baten bidaia hegazkinez

Gure Eskola Ibiltarira joateko eguna iristear dago. Aurten Balearretara goazenez, hegazkina derrigorrez hartu behar izango dugu. Guk badakigu zer nolako bidaia egingo dugun baina gure maletak...? Zer gertatzen da beraiengatik banatzen garenean, haiek zer bidaia mota izango duten eta nondik nora eta nola joango ote diren galdetzen diogu geure buruari maiz. Erantzuna, ondoko bideoan daukazue.

MAS AVENTURAS DE GRUÑÓN Y EL MAMUT PELUDO

- Escritor: Derek Sampson
- Traductora: Blanca Agirre
- Ilustraciones: Simon Stern
- Resumen: Grunón era un cavernícola de la era glaciar, era bastante feo y también un grunón. Tenía un amigo que era un mamut y se llamaba Jonas. En el libro, en cada capítulo, se cuentan cosas diferentes. Aquí teneis un capítulo del libro, el que más me ha gustado:
Grunón estaba en una roca tumbado tomando el sol, era el verano más caliente de su vida. Cuando se hartó de tomar el sol fue a buscar a Jonas. Cuando le encontró le vio en el agua con la trompa fuera del agua. Grunón intentó despertarle pero no podía en ese momento, se preocupó, pensaba que tenía demasiado calor y que estaba mareado. Entonces cogió una piedra puntiaguda que utilizaba para cortar la piel de conejo y empezó a cortarle el pelo en sitios diferentes. Cuando Jonas se despertó vio lo que le hizo Gruñón y salió detrás de él, cuando le pilló hizo un ruido muy grande en la oreja de Gruñón.
En otros capítulos Gruñón inventa cosas, intenta festidiar a Jonas y sueña cosas. ENEKO

“Judy Moody se declara independiente”

AUTORA: Megan McDonald
ILUSTRACIÓN: Peter H. Reynolds
TRADUCCIÓN: P. Rozarena
EDITORIAL: Alfaguara infantil
COLECCIÓN: Judy Moody
RESUMEN: Judy Moody y su familia han estado en la ciudad de Boston, Massachusetts. Judy en esta visita, ha aprendido muchas cosas sobre La Revolución Americana. Lo que más le ha impactado ha sido la Declaración de Independencia, por eso decide declararse independiente y liberarse de las reglas que le imponen sus padres. Como siempre acabará metiéndose en un montón de líos, por tomar decisiones equivocadas. LEIRE

Kika Supersorgina eta indiarrak

EGILEA: Knister
MARRAZKILARIA: Birgit Rieger
ITZULTZAILEA: Iñaki Aristondo
BILDUMA: KIKA supersorgina
ARGITALETXEA: GERO euskal liburuak
LABURPENA: Kikak oraingoan Oeste Basatira bidaiatuko du bigarren aldiz, bere magiaren esker. Bere bigarren aldia denez hara joaten dena, jende asko ezagutzen du. Bi gauza aldatu dira, bi pertsona falta direla musu-zurien artean eta larru-gorrien eta musu-zurien arteko liskarra sortu dela. Liskar hori gelditzeko Kikak eta bere Oeste Basatiko lagunak, Entxilada Haragizkok, larru-gorriekin hitz egin eta negoziatuz liskarra konpondu eta desagertutako bi gizonak aurkitu beharko dituzte. NAITZE

EL VALLE DE LOS CABALLOS

Ayla ha estado vagando sola desde que la echaron del clan del oso cavernario. Una día, encontró una cueva y cerca de allí, un valle. Paso mucho tiempo desde que encontró la cueva y como el invierno se acercaba, tenía que almacenar comida. Pensó en hacer unas lanzas para cazar a un caballo. Cazo una yegua, pero la cría se quedó sola y pensó en cuidarla. Le puso de nombre “Whiney” y siempre iban juntos.
Mientras tanto, Jondalar y Thonolan, iban en busca del final del río “ Gran Madre”. Anduvieron mucho, llegaron hasta un lugar en el que tenían que cruzar el río o seguir caminando del mismo lado, pero ese lado era peligroso y no supieron qué hacer. Siguieron del mismo lado pero aparecieron unos Neandertales, que para ellos eran animales y les llamaban “cabezas chatas”. Por suerte, sólo cogieron sus lanzas y se marcharon.
Los días pasaban y pasaban, hasta que llegaron al otro río, la “Hermana Mayor”. Querían hacer una barca para atravesarla. Jondalar, fue a recoger madera, cuando oyó un grito de su hermano menor Thonolan. Le había atacado un rinoceronte y estaba mal herido. Por suerte vino gente a ayudarles. KRISTEN

KIKA SUPERSORGINA DETEKTIBE

Kika supersorginak, bere anaia harrapatzen du, bere txokolatea jaten eta kontatzen dio nolako detektibea den. Anaia harriturik dago, oso detektibe ona baita.
Ama etxera iristen denean, esaten die bizikleta lapurtu diotela ileapaindegitik, minutu bat bakarrik igaro zuenean. Kika harriturik dago eta kasua landi nahi du, eta liburu majikoaren laguntzaz harrapatuko du lapurra. Majia truko baten bidez, amaren bizikleta ekartzea lortu du, eta bere detektibe maletatxotik hautsak atera, eta hatz markak konprobatzen ditu. Hatz marka batzuk ezagunak dira baina beste bat dago ezaguna ez dena.
Beste ume bati ere lapurtu zioten bizikleta, eta bizikleta hori lortu zuen.
Aztertu ondoren, konturatu da hatz marka bat dagoela amaren bizikletan ere bazegoena. Eta pixkanaka - pixkanaka, lan eginez, lortu du lapurra arrapatzea! KRISTEN

¡YA TE DARÉ YO KARATE!

EDITORIAL: Destino
COLECCIÓN: Geronimo Stilton
RESUMEN: En una mañana tranquila, Hiena y Pequeña Tao, P.T., vienen a por Geronimo para llevarlo a Puertarratón, para competir en el campeonato mundial de karate. Geronimo, tiene una semana para aprender los trucos y los secretos de Karate. En el combate, Geronimo, representando su país Ratonia, gana el campeonato con la ayuda de Pequeña Tao y su maestro Yamarrata. Geronimo, se queda tan emocionado que va a aceptar la propuesta de ir con Hiena y Pequeña Tao a Japón, a descubrir más cosas sobre el Karate. NAITZE

NUR eta alfonbra hegalaria

EGILEA: Toti Martínez de Lezea
MARRAZKILARIA: Juan Luis Landa
ARGITALETXEA: Erein
BILDUMA: NUR
LABURPENA: Nur, Arabiara doa, bere aitaren aldeko familia han bizi baita. Egunero paseatzen ibiliko dira Nur eta bere gurasoak, leku asko bisitatzen. Leku haien artean, Damaskoko zokoa. Nurrek han alfonbra saltzaile bat ezagutuko du, alfonbra hegalari bat aurkitu zuen neskatoaren istoria kontatuko dien gizona. Alfonbra saltzaileak, Nurri, paper sorta zahar bat emango dio, plano baten itxura duen paper sorta bat. Paper haiekin, Nurrek abentura txiki bat izango du. NAITZE

EL NIÑO QUE CONVERSABA CON LA MAR

Autor: Enrique Perez Diaz
Ilustrador: Conxita Rodrigez
Editorial: Edebé
Colección: Tucan
Resumen: Había un niño que se llamaba Aramís. A él le encantaba conversar con la mar. Todos los días antes de ir a la escuela, dedicaba unos diez minutos a conversar con ella, y cada día Aramís le regalaba al mar unos barquitos de papel que los saca de su mochila. Un día, se encontró con un hombre que era justo como él. El hombre estaba conversando con la mar. Este hombre le contó que un amigo suyo le regaló una estrella y él la compartió con Aramís. Aramís, tenía un amigo que se llamaba Nico que se tuvo que marchar con su familia, se fue en un barco y Aramís se quedó solo. Varios días después, vió por la ventana a unos filibusteros. Se hicieron amigos suyos y le invitaron a navegar con ellos, lo pasó genial. MIREIA

Kanibalaren kaiolan

Idazlea: Xabier Mendiguren.
Marrazkilaria: J. Felix Igartua / Julio Pardo
Argitaletxea: Elkar
Laburpena: Elena, psikologia karrera amaitutako neska gazte bat da. Une honetan langabezian aurkitzen da. Lanaren bila dabilela, lan-eskeintza bat iristen zaio, Lizarbe ikastetxe-barnetegikoa. Zuzendariak irakasle baten premian daudela eta, han elkarrizketa batera aurkezteko idazten dio. Hurrengo egunean, kotxea hartu eta bidean istripu txiki bat izan zuen eta bertan kotxea utzita auto-stop eginez Lizarbe barnetegira iritsi zen.
Elkarrizketan, zuzendariaren begirada eta hizkera pozoitsuak ez zitzaizkion batere gustatu. “Kanibala” bat iruditu zitzaion, haren galdera lotsagarriak eta dena kontrolatzeko grinak beldurgarriak iruditu zitzaizkion. Hala ere, lanaren premian aurkitzen zenez dena jasan behar.
Kontratatua zegoela jakin zuenean benetan hasi zen konturatzen non sartu zen. Soldata txikia jasotzen zuen baina tira. Lehenengo egunean Matilde ezagutu zuen jangelako sukaldaria eta baita Jabiertxo bere semea ere, barnetegiko ikasle bat. Barnetegiko ikasle asko zuzendaria bezain xelebreak ziren. Baina, pertsona atsegin batzuk ere ezagutu zituen, Gorka zientzietako irakaslea edota Juanita auzoko herriko tabernaria. Une batzuk nahiko gogorrak egin zitzaizkion Elenari horrelako zuzendari kaskagorraren menpean, baina iritsi ziren bere azken egunak ere. Barnetegiko esperientzia horretatik ez zuela gauza handirik ikasi iruditu zitzaion hasiera batean, baina gauza guztietatik bezala bere lehenengo lan horretatik irakaspen batzuk atera zituen. ANE

NUR eta magia-kanpamendua

EGILEA: Toti Martínez de Lezea
MARRAZKILARIA: Juan Luis Landa
ARGITALETXEA: Erein
BILDUMA: NUR
LABURPENA: Nurrek, nahiz eta Txinan bizi, Larrabetzun igarotzen ditu udako oporrak. Aurtengo uda bukaeran, ordea, Nur, magia kanpamendu batera doa. Han zortzi magia ikasle izango dira eta lagun asko egingo ditu bertan, bere lagunik hoberena Pilar izango da. Baina, magia-kanpamenduan, magia ikasteaz aparte, bi misterio argitu beharko dituzte Nurrek eta bere lagunek. Kanpamendu osoan arituko dira pista bila, misterioak argitzeko. Zortzi ikasleek Txipiroi kluba ere sortuko dute. Azkeneko egunean, emanaldiaren bukaeran, bi misterioak argituko dituzte. Oso ondo amaituko du uda Nurrek. NAITZE

Veintiocho Historias De Risa

EDITORIAL: Miñón
ILUSTRACIÓN: Bettina Anrich- Wölfel
ESCRITOR: Ursula Wölfel
COLECCIÓN: Las Campanas
RESUMEN: En este libro hay veintiocho historias de risa. De ellas he elegido “La historia del cerdito que quería llamarse Rosa”.
Érase un cerdito que estaba enfadado porque los niños le llamaban “cerdo”. El cerdo que quería llamarse Rosa no ensuciaba nada, comía comida sana y mucho menos que otros cerdos. Por eso estaba delgado y enfermo. El granjero para curarle le dio una medicina muy amarga que no le gustó nada y pensó que era mejor ser gordo y sucio como sus hermanos y no tener que tomar esa medicina. Por eso fue a la artesa, comió mucho, bebió un charco entero y empezó a gruñir. Ahora estaba feliz con sus hermanos. MATTIN

NUR eta haize-arrosa

EGILEA: Toti Martínez de Lezea
MARRAZKILARIA: Juan Luis Landa
ARGITALETXEA: Erein
BILDUMA: NUR
LABURPENA: Nurren aitak Larrabetzun lan bat egin behar duenez, Nur eta bere gurasoak Larrabetzura datoz urte berri arte. Nurren aitonak eta amonak Nurrentzat sorpresa bat daukate, opari bat, etxetxo bat oihanean, berarentzat bakarrik dena. Etxetxoaren inguruan lorategi bat du eta han lurrean haize-arrosa bat, iparra non dagoen seinalatzen duena gezi batez. Nur eta bere lagunek beraien irudimenari esker iparburura bidaia bat egiten dute, Norvegiara. Han Gunnar izeneko sami mutil bat eta ogro bat ezagutuko dituzte. Bidaia itzela izango da!! NAITZE

Los amiguetes del pequeño Nicolás

Autor: René Goscinny
Traductora: Esther Benitez
Ilustradores: Jean-Jacques Sempé
Editorial: Alfaguara
Resumen: Nicolás es un niño con muchos amigos. Vive muchas aventuras y en este libro hay dieciseis. Os contaré una: “Majencio el mago”.
Majencio es uno de los amiguetes de Nicolás que invitó a su casa para enseñarles su nueva colección de magia. Pero resulta que Godofredo (otro de los amiguetes) tenía una colección idéntica y empezó a contar todos los trucos. Majencio se enfadó e hizo el truco de la pelota desaparecida pero todos se fueron. Al día siguiente, Majencio estaba enfadado porque su pelota… ¡Había desaparecido! GOIZANE

KIKA SUPERSORGINA ETA DINOSAUROAK

- Idazlea: Knister
- Marrazkilaria: Birgit Rieger
- Itzultzailea: Iñaki Aristondo
- Argitaletxea: Gero
- Bilduma: Kika supersorgina
- Laburpena: Kika supersorgin bat da. Bere ama, aita eta anaiarekin bizi da beraien etxean. Kika etxean aspertuta zegoen kalean euria barra-barra ari zuelako. Hortik minutu batzuetara, dinosauroen garaira joatea bururatu zitzaion, “sorginaren jauzia” izeneko sorginkeriarekin. Sorginkeria egiteko prestatu zenean, bere anaia Danik, ukitu egin zuen eta horren ondorioz, bera ere dinosauroen garaira joan zen. Kikak Dani ikusi zuenean, asko harritu eta beldurtu egin zen, Danik ezin zuelako jakin bera sorgina zela. Horregatik Daniri ametsa zela esan zion.
Minutu batzuetara, Pterosauro batek Dani hegan eraman zuen, bere habiara. Kika negarrez hasi zen, orduan ahots bat entzun zuen, eta begiratu zuenean, sorgin orratz erraldoi bat ikusi zuen. Xixili izena zuen sorgin orratzak. Xixili berarekin joan zen Daniren bila. Habiara iritsi zirenean eztanda izugarri bat entzun zuten, sumendia izan zen. Hortik denbora batera laba ateratzen hasi zen. Orduan, Xixilik habiatik makil bat hartu zuen eta Kikak makila hartu eta sorginaren jauzia egin zuen habiara iristeko. Iritsi zenean anaia hartu eta etxera joan ziren. ENEKO

NUR y la alfombra voladora

Escritor: Toti Martínez de Lezea.
Ilustraciones: Juan Luis Landa.
Editorial: Erein.
Resumen: Nur es la protagonista de este libro, es de un pueblo que se llama Larrabetzu. Ahora vive casi todo el año en China, pero vuelve a Larrabetzu en vacaciones porque aquí tiene muchos amig@s. Nur viaja mucho y en este libro nos cuenta uno de sus viajes.
Nur y sus padres viajan a Damasco, la capital de Siria. Su abuelo nació allí y hace muchos años que no ha vuelto. Un día, paseando por las calles de la ciudad, entraron en el zoco. El zoco, es el gran mercado tradicional de la ciudad, donde se pueden encontrar toda clase de tiendas. Nur y sus primos encontraron una misteriosa y mágica tienda de alfombras. El vendedor de la tienda se acercó a ellos y les contó una historia sobre una chica llamada Nur y una alfombra voladora, pero para no confundirlos la llamó Yasmina. Yasmina era una jovencita muy curiosa que siempre hacia preguntas y buscaba tesoros y sorpresas.
Esa noche Nur no pudo dormir pensando que ella podría ser la protagonista de esa historia. Al día siguiente volvió a la tienda y el vendedor le dio un rollo viejo de papel.
Nur no entendía lo que significaba aquel mapa misterioso y volvió otro día nuevamente a la tienda, pero la tienda estaba abierta y no habría nadie. Dentro, encontró una cajita con una llave, que cogió y se la llevó al hotel.
Por la noche se dio cuenta de que podía ser ella la protagonista de la historia que les contó el vendedor. A la mañana siguiente quiso devolver la cajita al vendedor de alfombras pero éste le dijo que debía encontrar la cerradura de la llave. Por fin, encontró un cofre y lo abrió. Dentro había un anillo de plata de mucho valor. El anillo le estaba perfecto y el vendedor le dijo que se lo quedase. Sus padres querían que lo devolviese, pero cuando fueron a devolverlo, la tienda, igual que en la historia había desaparecido. ANE

Esaera Zaharrak eta Txiste Berriak

BILDUMA: Xaguxar
MARRAZKILARIA: Jon Zabaleta
EGILEA: Joxan Ormazabal
AZALA: Jesus Lucas
ARGITALETXEA: Elkar
LABURPENA: Liburuak bi parte ditu, Esaera Zaharrak eta Txiste Berriak.
Esaera Zaharrak asko daude munduan, baina erabili egin behar dira. Esaerak beraien esplikazioa dute guk hobeto ulertzeko. Hemen dituzue horietako bi.

Lehenengoa:
Zure amari norbaitek esan dio ez daki zein eskolatan, orain zabiltzan ikastetxean baino askoz gehiago erakusten dutela. Horrela, amak, asko ikasten den eskola horretan sartzen zaitu.
Orain, urtebete pasa ondoren, ama ez dago batere gustora. Lehen zebilen ikastetxean baino gutxiago ikasten baitu bere alabak. Eta esaera hau datorkio amari burura:
URRUNEKO ELTZEA URREZ
GERTURATU ORDUKO LURREZ

Bigarrena:
Ismaelek urratu txiki bat egin zuen behatzean eta hurrengo goizean eskua bendaturik eraman zuen ikastolara. Motiborik gabe kexatzen denaz esan ohi da:
BOST XENTIMOKO PUPUA
ETA HAMAR XENTIMOKO TRAPUA

Txiste Berriak ume askok kontatzen dituzte, baina askotan erdaraz kontatzen dira, hemen euskaraz daude txisteak.

Lehenengoa: “Euskara ikasten”
- Ea txomin! Nola esaten da puerta euskaraz?
- Atea.
- Oso ongi! Eta puerto?
- Ateo.

Bigarrena: “Irakasleak ikasleei”
- Orain idazlan bat egingo duzue. Hau da gaia: “Alferkeriaren ondorioak”.
Handik ordubetera papera zuri-zuri, ezer idatzi gabe, entregatzen du Pitxuk.
- Zer da hau, Pitxu?-galdetu dio irakasleak.
- Horixe da alferkeriaren ondorioa!-erantzuten dio Pitxuk lasai asko.
MATTIN

Memorias de una vaca

Escritor: Bernardo Atxaga.
Editorial: SM.
Serie: El barco de vapor.
Resumen: Es un libro de una vaca llamada Mo que cuenta todas sus historias, como la de los 15 lobos que les utilizan como vaquillas en fiestas y que se escapan. Que se hace amiga de otra vaca, La Vache Qui Rit y que según ella, en este mundo no hay cosa más tonta que una vaca tonta. Mo le demuestra a su amiga, que a pesar de ser vaca y no un gato o un caballo, que ella no tiene ni un pelo de tonta y acompañada por su voz interior (el pesado) y su manera de entender la vida consigue hacer frente a todos los obstáculos que se le ponen en medio de su camino. BEÑAT

Nur eta haize – arrosa

EGILEA: Toti Martínez de Lezea
MARRAZKILARIA: Juan Luis Landa
ARGITALETXEA: Erein
BILDUMA: Nur
LABURPENA: Nur Txinatik Larrabetzura joan da Urte Berriak igarotzera, aitak laneko kontu batzuk ditu eta. Nur Txinan bizi denez gerotik, inoiz ez du ospatu bere urtebetetzea Larrabetzun, aitona eta amonarekin. Baina oraindik aitonaren eta amonaren oparia irekitzea falta zaio. Aitonak etxetxo bat egin dio oihanean, eta haren ondoan “haize – arrosa” bat. Ipar – buruan, abentura bat biziko dute Nur eta bere lagunek. LEIRE

IPUIN BETEAK

IDAZLEAK: Asun Balzola eta Alicia Ríos
ARGITALETXEA: Aizkorri
LABURPENA: Liburu honetan ipuin asko daude. Nik bat aukeratu eta bere laburpena egin dut.
Raimon bere amarekin bizi zen. Egun batean, Raimon magia ikastetxe batera joan zen, magia ikastera. Maixuak bere amari magia erakutsiko ziola esan zion baina baldintza batekin. Handik urte batzuetara, maixuak Raimon uso bihurtu zuen eta bere amak ezagutu egin zuen. Geroago Raimonek maixuari liburu magikoa lapurtu zion, liskarrak eta gatazkak egon ziren beraien artean baina handik urte batzuetara, Raimon hango Printzesa eder batekin ezkondu zen eta Raimon eta bere amak diru asko irabazi izan zuten. MIKEL S.

MI NOMBRE ES STILTON GERONIMO STILTON

Geronimo está estresado, necesita una ayudante para su trabajo. Sin verla ni nada, contrata a una persona y luego se queda asombrado cuando se entera de que es una niña de 13 años. Geronimo le desafia a hacer trabajos que ni siquiera él los ha conseguido pero es inútil porque la niña puede con todo. Al final, Geronimo acaba siendo enrollado como la niña y juntos acaban siendo muy buenos amigos. MIKEL S.

BAT PAT HILERRIKO ALTXORRA

Egilea: Roberto Pavanello
Itzultzailea: Aitor Arana
Argitaletxea: Gero
Laburpena: Bat Pat hilerrian bizi zen, gizon bat, berarekin bizi zela konturatu arte. Behin, gizonak Bat Pat ikusi zuen, eta bere belea atzetik joan zen Bat Pat harrapatzeko asmoz. Orduan, Bat Patek zauri bat egin zuen, eta lurrean zegoela hiru neska-mutikoek beraien etxera eraman zuten. Neska-mutil horiek Rebecca, Leo eta Martin izena zuten, bere etxean denetik zeukaten: bideo-kontsolak, telebista… baita marrubizko pastelak ere. Oso lagun onak egin ziren eta pila bat jolasten zuten elkarrekin. Gehienetan Rebeccarekin jolasten zen, Leorekin jan egiten zuen eta Martinekin, berriz, ikasketak besterik ez zituen buruan. MIREIA